Week 7-9, Mae Hae

Vrijdag 11 januari zijn we naar Chiang Mai gegaan. Een van de eerste dingen die we gedaan hebben:Thaise massage (hadden we wel verdiend na 13 uur kramperen in de trein). Ze heeft me in allerlei pijnlijke standjes gevouwen, geknepen, geslagen, gekraakt en op me gezeten. Wat een kracht in zo'n klein vrouwtje! Later lazen we dat bij deze salon vrouwen werken die net uit de gevangenis zijn gekomen en op deze manier worden begeleid in de maatschappij, soort reïntegratie project. Een interessante ervaring!

Na een dagje bijkomen zijn we vertrokken naar Mae Hae. Van een stad met 13 miljoen inwoners naar een bergdorpje dat niet eens te vinden is op GoogleMaps, HALLO CULTUURSHOCK. Ineens is daar rust, voor het eerst in weken totale stilte, geen verkeer, handel of andere bezigheden. Als ik door het 'dorp' loop heb ik het idee dat ik op een filmset loop, het is prachtig. De dorpelingen hebben een nieuwe hut gebouwd en wij zijn de eerste die erin mogen wonen, dit moet natuurlijk gevierd worden. Ineens is de hele hut vol met kinderen die ons aanstaren. De oudsten van het dorp zegenen de hut en we eten en zingen met zn allen. Het was echt een mooi moment dat ik niet snel zal vergeten en ik kan veel leren van hun gastvrijheid.
Mijn dagen in Mae Hae zagen er ongeveer zo uit: 'sochtends ging de wekker om half 7, dan gingen we naar het Childrenshouse om te ontbijten. Dat is een kwartier de berg op wandelen en meestal bleven we daar de hele dag want daar is stromend water, daar wonen de kinderen en daar doen we ook het praktische werk. De kinderen wonen daar omdat hun ouder niet voor hun kunnen zorgen, om wat voor reden dan ook. Als de kids naar school gaan, gaan wij aan het werk. We hebben geholpen met het in kaart brengen van hun plantage en de slaaphut van de kinderen geschilderd, van binnen en buiten (zie fotos). Alle gebouwen waren heel grauw en grijs, de slaapkamer vol stof, spinnenwebben en muizenkeutels, dus het was bevredigend om resultaat te zien van ons werk. De kids kwamen rond half 5 terug van school, dan speelde we met ze, gingen eten, en gaven dan Engelse les. Dat vond ik ook leuk om te doen want ze zijn heel leergierig. Rond 8 uur zaten we, terug bij 'onze' hut, rondom het kampvuur om teamtime te hebben en was de dag voorbij. In de nacht koelt het ontzettend af, dus sliep ik onder drie dekens. De bamboo hut houdt niet veel tocht tegen aangezien het vol kieren zit. Het waren 2 bijzondere weken. Het duurde even voordat de kinderen aan ons gewend waren, maar uiteindelijk toch een leuke band opgebouwd met de kids, ook al gaat communiceren lastig. De hilltribe heeft ons echt gastvrij ontvangen en deel laten zijn aan hun tribe. De laatste paar dagen werd ik ziek, drie keer per dag rijst met een prutje is niet best voor mn darmsysteem en weerstand. In het ziekenhuis hebben we via GoogleTranslate kunnen uitleggen wat de klachten zijn en heb ik medicatie meegekregen. Het gaat inmiddels stukken beter!
Ik ben weer in Chiang Mai en geniet ervan dat er warm stromend water is, een wc waar ik op kan zitten (ipv de squattiepottie), dat er gevarieerd eten is en mobiel netwerk. De hilltribes zijn zo afgesloten van de 'bewoonde' wereld maar maken er het beste van. We hebben ieder kind 1 ballon geheven en daar hebben ze zich twee dagen mee vermaakt. Ze zijn dankbaar voor alle kleine dingetjes en daar kan ik veel van leren!
Morgen nemen we de nachttrein naar Bangkok en vanuit daar gaan we naar Cambodja.
ik hou jullie op de hoogte! Zie ook de teamsite voor leuke fotos:
http://teamcamthai.posterous.com/mae-hae

Liefs Tamara